The Thorn Bird: Maria Callas, a Butterfly on a wheel.




Όχι αγαπητέ μου αναγνώστη, δεν πρόκειται για παραίσθηση. Πράγματι διάβασες το όνομα Κάλλας σε αυτό το blog. Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, παραμένω πιστή οπαδός των Led Zeppelin! Λίγες ημέρες νωρίτερα, έπεσα πάνω σε μία υπέροχη βιογραφική ταινία για αυτήν και έπειτα σε ένα άλλο ντοκιμαντέρ προς τιμήν της. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσω να ακούσω ένα –δύο δείγματα της δουλειάς της απλά για να βεβαιωθώ ότι δεν έχανα κάτι σημαντικό. Σαφώς έχανα …κάτι! Παρά το νεοαποκτηθέν ενδιαφέρον μου για την φωνή της ή για να είμαι πιο ακριβής, στο ερμηνευτικό της ταλέντο, υπήρχε κάτι άλλο που μου τράβηξε την προσοχή: ένα ζευγάρι μάτια που μπορούσαν να πουν μια ιστορία. Όπως λέει και το γνωμικό, τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής.

Αυτό το βλέμμα στα μάτια της μου θύμισε κάτι από το βιβλίο ‘Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας’: αυτά τα μυθικά πτηνά που ψάχνουν όλη τους την ζωή για τον τέλειο αγκαθωτό θάμνο. Μόλις τον βρουν, καρφώνονται στα αγκάθια του, και τραγουδούν την ομορφότερη μελωδία που έχει ακουστεί ποτέ, καθώς πεθαίνουν. Με πολλούς τρόπους πιστεύω ότι η Μαρία μοιάζει με αυτά, καθώς έδινε όλο της το ‘είναι’ σε κάθε ρόλο που ερμήνευε, σαν να ήταν η τελευταία της φορά. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το γεγονός πως δεν χειρίστηκε με περισσότερη ηπιότητα την φωνή της αντί να την ωθεί στα όρια της σε κάθε παράσταση αποτέλεσε έναν από τους λόγους που συνέβαλλαν στην μετέπειτα φωνητική της εξασθένηση.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Μαρία γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης το 1923. Ανήκε στον Φλεγματικό τύπο (Κρύο και Υγρό, το ταμπεραμέντο του Νερού) και μάλιστα ήταν αρκετά δύσκολη περίπτωση, καθώς δεν διέθετε καθόλου Νερό στον χάρτη της, παρά μόνο μία Σελήνη Φλεγματώδους φάσεως, σε ζώδιο του Αέρα. Οι Φλεγματικοί έχουν κίνητρο την επιθυμία, θέλουν να αισθανθούν, αυτή είναι η θεμελιώδης φύση τους. Θέλουν να βιώνουν έντονα αισθήματα, ακόμα κι αν αυτά είναι επώδυνα και να βιώνουν τα πράγματα στα πληρέστερα βάθη και ύψη. Όχι και τόσο εύκολη αποστολή, όπως μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Πιστεύω πως η Σελήνη της δούλευε σαν γενικός συντελεστής για την Φλεγματική της φύση, χειριζόμενη ως το εστιακό σημείο διαμέσου του οποίου έρεε όλη της η επιθυμία και συναίσθημα στον κόσμο. Η κατάσταση της θα έπρεπε να μοιάζει με μια συναισθηματική Φερράρι που θέλει να τρέξει με τρελή ταχύτητα αλλά είναι περιορισμένη σε ένα στενό παράδρομο (μόνο μία Φλεγματική Σελήνη). Επομένως μαρσάρει στο ίδιο σημείο μέχρι να κάψει τα λάστιχα της και τελικά να βλάψει την μηχανή ή όταν της δίνεται η ευκαιρία να τρέχει με απίστευτη ταχύτητα και να καταλήγει αναπόφευκτα στο επόμενο χαντάκι. Και τα δύο θα πρέπει να είναι δυσάρεστα. 

Ένα άλλο  σημαντικό σημείο στον χάρτη της είναι ότι η Σελήνη και ο Ερμής – που παραδοσιακά είναι αυτό που ονομάζουμε σημειοδότες των Τρόπων – έχουν διαφορετικά κίνητρα. Η Σελήνη είναι Φλεγματική στον Ζυγό, ένα Παρορμητικό, Αέρινο ζώδιο, επομένως η Σελήνη είναι γεμάτη επιθυμία και προσεγγίζει αυτή με διανοητικό/ επικοινωνιακό τρόπο. Ο Ερμής από την άλλη είναι σε ζώδιο Φωτιάς, θέλει να δημιουργεί, να δράσει. Πως μπορεί κάποιος να συνδυάσει αυτούς τους δύο; 

Όπως φαίνεται βρήκε τον καλύτερο τρόπο: εκπληρώνει την επιθυμία της εκφράζοντας την με μεγαλόφωνο τρόπο (ο Ζυγός είναι ζώδιο με δυνατή φωνή) και ταυτόχρονα μέσα από αυτό κατορθώνει να εκπληρώνει επίσης και την ανάγκη της για δημιουργία και δράση. Η δουλειά της αποτελούσε το σημείο συνάντησης αυτών των σημαντικών παραγόντων του χάρτη της. Και δεν είναι καθόλου έκπληξη που κάποιοι από τους φίλους της υποστηρίζουν ότι όταν ολοκλήρωνε την δουλειά της αισθανόταν δυστυχισμένη. Αυτές οι στιγμές πρέπει να ήταν στιγμές εσωτερικής τριβής, στιγμές δυστυχίας. Νομίζω μπορεί κάποιος να φανταστεί πόσο επώδυνο πρέπει να ήταν γι’ αυτήν να μην μπορεί να δώσει παραστάσεις όπως θα ήθελε στα ωριμότερα της χρόνια.

Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης με την μεγαλύτερη επιρροή σε αυτόν τον χάρτη, τοποθετημένος στην έξαρση του, στις τελευταίες μοίρες του Ζυγού. Το πόσο σημαίνων ήταν αυτός ο πλανήτης γίνεται ξεκάθαρο όταν σε μία από τις συνεντεύξεις που έδωσε αναφέρει το Καθήκον ως το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή. Κάποιος, πίστευε, πρέπει να αγωνίζεται να είναι σωστός πολίτης «….πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας ….και να είμαστε άξιοι της ζωής που μας δόθηκε». Ο Κρόνος είναι ο κυβερνήτης του 3ου οίκου σε αυτόν τον χάρτη, και αυτός ο οίκος συνδέεται με τον τρόπο που το άτομο ζει την ζωή του: ζει με Καθήκον και αξιοπρέπεια. Ειλικρινά δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι πιο Κρόνιο από αυτό. Ωστόσο υπάρχει περισσότερο. 

Ο Κρόνος βρίσκεται στις τελευταίες μοίρες της έξαρσης του (σε αποκλίνουσα σύνοδο από τον Άρη – ένα αποδυναμωμένο είδος Άρη καθώς αυτός είναι στην αδυναμία του) και βρίσκεται σε δυνατή Αμοιβαία Υποδοχή με την Αφροδίτη, αλλά καθώς είναι στις πολύ τελευταίες μοίρες σημαίνει ότι σύντομα αυτή θα σταματήσει να υφίσταται. Προφανώς ο Κρόνος δεν θέλει να μετακινηθεί, γιατί του αρέσει να βρίσκεται στην έξαρση του. Εδώ βρίσκουμε μεταξύ άλλων, την επιμονή που είχε ειδικά στην δουλειά της, παρά τις πολλές δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει στην καριέρα της – έχοντας κατά νου ότι της λείπει η σταθερότητα (δεν έχει καθόλου πλανήτες στην Σταθερή ιδιότητα στον χάρτη της).  Θεωρούσε τον εαυτό της πολεμιστή, αλλά τι είδους πολεμιστής ήταν; Ήταν το είδος που δεν εγκαταλείπει εύκολα. Ο Κρόνος που δεν θέλει να μετακινηθεί είναι μια καλή ένδειξη αυτής της ποιότητας. Και πάλι υπάρχει περισσότερο.

Γνωρίζουμε ότι ο Κρόνος σημειοδοτεί από την φύση του, μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων, δομές, τα πράγματα που διαρκούν στον χρόνο, το γράμμα του νόμου, την ακεραιότητα, την δικαιοσύνη, την απομόνωση, την μοναχικότητα κτλ. Η Μαρία δεν ήταν ο τύπος που στοχεύει στα εφήμερα. Ήθελε ότι κι ήταν αυτό που έκανε, να διαρκεί στον χρόνο. Ήθελε να διατηρεί τα πράγματα (και ανθρώπους) που είχε. Αυτά μαζί με την υπερβολική αίσθηση καθήκοντος που είχε, αποκαλύπτουν κατά την άποψη μου, τον ‘πυρήνα’ της προσωπικότητας της. Και έπειτα αυτές οι ισχυρές Κρόνιες ποιότητες, με οδήγησαν σε μία γενική ιδέα ενός ‘βαρύ φορτίου’ γι’ αυτήν. Αυτό γιατί όπως έχουμε δει η βάση της είναι το Νερό. Μια τρικυμιώδης θάλασσα, ενώ ο Κρόνος σχετίζεται με τα ‘δύσκολα φορτία’. 

Στην ερώτηση του εάν αυτή η προσπάθεια (του να είναι τόσο ευσυνείδητη) συνεπάγεται μοναξιά, απάντησε ότι είναι απαραίτητο. Πίστευε ότι «είναι μέσα σε αυτή την μοναξιά, που μερικές φορές είναι η δυσκολότερη, που μερικές φορές βρίσκεις τον εαυτό σου  …το να περιβάλλεσαι από σύγχυση φέρνει σύγχυση. Επομένως πρέπει να είναι μοναξιά… Λύπες; Έχω πολλές. Αλλά με κρατούν επάνω οι θαυμαστές μου, οι φίλοι… .Άρα ας είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι ευγνωμοσύνη».

Λαμβάνοντας υπόψη την φύση της, και βάζοντας αυτές τις λέξεις σε ένα αστρολογικό πλαίσιο, το φορτίο είναι ένα χαρούμενο φορτίο γιατί το κουβαλάει με αγάπη. Κάποιες φορές λειτουργεί για αυτήν σαν βάρκα που την βοηθά να φτάσει ασφαλής στο λιμάνι. Κάποιες φορές λειτουργεί σαν μια άγκυρα και αυτό μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αν αυτό που επιθυμεί πραγματικά κάποιος είναι να παρασυρθεί προς τα πιο βαθιά και πιο θυελλώδη νερά και να παρατήσει όλα τα υπόλοιπα. Αλλά όπως δήλωνε η ίδια, ήξερε πάντα πολύ καλά τι έπρεπε να γίνει. Αυτός είναι ο τρόπος που κινείται στον κόσμο.

Η Σελήνη είναι λάτρης αυτού του Κρόνου και αυτό δεν πρέπει να ληφθεί ελαφρώς. Η συναισθηματική της φύση έχει κάποια πολύ υψηλά ιδανικά για το πώς πρέπει η ίδια και οι άλλοι να ζουν την ζωή τους. Προσπαθεί συνεχώς να γίνεται καλύτερη, εργάζεται μέχρι εξαντλήσεως για να βεβαιωθεί ότι φτάνει όσο γίνεται πιο κοντά στην τελειότητα: καθήκον, σκληρή δουλειά, επιμονή, να βρίσκεται υπό έλεγχο, να είναι άξια, ακεραιότητα, ειλικρίνεια, εξυψώνει η καρδιά της. Και Κρόνιες έννοιες επίσης εκδηλώνονται στο ρεπερτόριο της: επέλεγε προσεκτικά τους χαρακτήρες που θα υποδυόταν, πάλι με τα πολιτικά ορθά κριτήρια που αυτός αντιπροσωπεύει. Είναι προφανές ότι αυτός ο πλανήτης είχε σημαντικό αντίκτυπο στην γενική της άποψη για την ζωή, που αναπόφευκτα υπαινίσσεται ένα πρότυπο επιλογών, δράσεων και αντιδράσεων που πηγάζουν από αυτόν, για το καλύτερο ή το χειρότερο.

Ένας άλλος πλανήτης με πολύ σημαντική επιρροή στον χάρτη της είναι ο Άρης. Σε αντίθεση με τον Κρόνο, αυτός θέλει πραγματικά να μετακινηθεί: στις 29 του Ζυγού (μόλις συναντήθηκε με τον Κρόνο με δύσκολη υποδοχή) και μία ανάσα μακριά από την γη της επαγγελίας που ονομάζεται Σκορπιός! Θέλει πραγματικά πολύ να φύγει γρήγορα από αυτό το απαίσιο μέρος και εισέλθει στο σπίτι του. Επομένως ο Άρης εδώ είναι πολύ κινητοποιημένος να προχωρήσει μπροστά, να κερδίσει δύναμη. Αν ο Κρόνος λειτουργούσε ως φρένο, ο Άρης λειτουργούσε σαν γκάζι. 

Ο Άρης σαν Κυβερνήτης του 1ου, αποτελεί ισχυρή ένδειξη ενός ατόμου που θέλει να προχωρήσει μπροστά στην ζωή του και να κερδίσει τιμές, να ανέβει ψηλότερα (από αδυναμία στο ζώδιο που κυβερνά) και άρα είναι πολύ φιλόδοξο. Η Σελήνη είναι τοποθετημένη στην αδυναμία του Άρη, που υποδηλώνει ότι ο συναισθηματικός της κόσμος έβλαπτε/ ή υποτιμούσε τον εαυτό της ως Κύριο του 1ου , όθεν το γεγονός ότι συχνά δήλωνε πως φοβόταν ότι δεν είχε αληθινό ταλέντο και πως δεν ήταν κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Σχετικά με το αγωνιστικό της πνεύμα, το ότι δεν παραιτούνταν εύκολα και συνεχώς προσπαθούσε να γίνει καλύτερη, ο Άρης δίνει επίσης μία ένδειξη. Ο κύριος του 1ου βλέπει ότι σύντομα θα κερδίσει δύναμη, άρα πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί να προχωρήσει μπροστά και να αφήσει να άσχημα πράγματα πίσω του. Τέλος, ο Άρης, παρά το ότι βρίσκεται στην αδυναμία του και ετοιμάζεται να περάσει στο ζώδιο του, είναι για την ώρα σε ένα ζώδιο με δυνατή φωνή. Ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα βουβό ζώδιο. Αν ήσασταν ο Άρης και ήσασταν τραγουδίστρια της όπερας τι θα κάνατε προτού περάσετε σε ένα βουβό ζώδιο; Θα τραγουδούσατε με την καρδιά σας! – Ακριβώς αυτό που έκανε σε κάθε μία της παράσταση.

Η μοναδική της φωνητική ευρύτητα που έφτανε σε – όπως κάποιοι εμφατικά λένε – ‘στρατοσφαιρικά’ υψηλές νότες, βρίσκεται στον κύριο του 2ου, τον Δία. Ένας πολύ ευτυχής Δίας, στον Τοξότη – μία τεράστια φωνή με μεγάλη ευρύτητα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο λεγόμενος ‘Ήχος Κάλλας’ (πρέπει να είναι φοβερό να έχεις ήχο με ονομασμένο από εσένα!) αποτελούνταν από ‘τρεις φωνές’ και ασύγκριτα περάσματα από την μία στην άλλη. Ο λόγος που ειπώθηκε αυτό ήταν ότι μπορούσε να τραγουδήσει με εξίσου γεμάτο ήχο από τις μεσαίες στις υψηλές νότες. Ο Δίας από μόνος του υποδηλώνει μία μεγαλειώδη φωνή, με αξιοθαύμαστη δυναμική, καθώς είναι θεμελιωδώς και συμπτωματικά δυνατός. Και ο Δίας είναι επίσης ο Lord of Geniture (κύριος της γέννησης, ή κύριος της ‘καταγωγής’ ): οι καλύτερες της ποιότητες. 

Η Αφροδίτη πέφτει πάνω στην ακμή του 2ου από αντισκιά. Αυτή η Αφροδίτη είναι μετρίως δυνατή (σε τριπλότητα) και κυβερνά τους Σελήνη, Κρόνο και Άρη. Και αυτή λοιπόν είναι πολύ σημαντική. Βρίσκεται σε ζώδιο του Κρόνου και στην έξαρση του Άρη, άρα είναι σε αμοιβαία υποδοχή και με τους δυο τους. Αυτή η τοποθέτηση της Αφροδίτης πάνω στην ακμή, χρωματίζει την φωνή της με μοναδικό τρόπο. Φέρει μαζί της τις αμοιβαίες υποδοχές που έχει με τον Κρόνο και Άρη, με όλο το δυναμικό που ένας Κρόνος σε έξαρση και ένας Άρης σε αδυναμία θα μοιράζονταν μαζί της. Οπότε τώρα εκτός από την αξιοσημείωτη ευρύτητα και μεγαλείο στην φωνή της, και την αρμονία ή γλυκύτητα θα υποδήλωνε μία Αφροδίτη μπορούμε να προσθέσουμε και αντοχή, πειθαρχία, που υποδηλώνει ο Κρόνος και πάθος, κάτι παράφορο σε αυτήν, που υποδηλώνει ο Άρης. Υπάρχει ένα είδος δριμύτητας, κάτι ανυπόμονο στην φωνή της που την βοήθησε να εκφράζεται με τέτοιο δραματικό, εμφατικό τρόπο. Ένας συνδυασμός ελεγχόμενου πάθους που νομίζεις ότι θα σπάσει τα δεσμά του ανά πάσα στιγμή, αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ.  Επιπλέον εδώ είναι που ο Δίας σαν φωνητικό δυναμικό συναντά τον Κρόνο με έναν άλλο τρόπο: μπορεί να είχε το ταλέντο, αλλά, δεν θα είχε ποτέ κατακτήσει την φωνή της και τα λεγόμενα ‘ψεγάδια’ της, αν δεν εργαζόταν τόσο σκληρά.

Ο Μαέστρος Antonino Votto είπε γι’ αυτήν : «Δεν ήταν μόνο μια τραγουδίστρια, αλλά ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης. Είναι ανόητο να την συζητάμε ως φωνή. Πρέπει να ιδωθεί ολοκληρωμένα – σαν ένα σύμπλεγμα μουσικής, δράματος, κίνησης. Δεν υπάρχει κανείς σαν κι αυτήν σήμερα. Ήταν ένα αισθητικό φαινόμενο.»

Τουλάχιστον κατά την άποψη και γούστο μου, αυτό είναι πολύ αληθινό, οπότε θα ακολουθήσω την προτροπή του! Τι ήταν αυτό το ξεχωριστό κάτι που της κέρδισε τον τίτλο La Divina και γοήτευσε τους ακροατές σε όλον τον κόσμο – και κυρίως, τι είναι αυτό το κάτι που έκανε ακόμα και κάποιον σαν εμένα, που βρίσκεται στο ακριβώς αντίθετο μίας όπερας (ότι κι αν είναι αυτό), να εμπνευστεί, να βλέπει και ακούει τις ερμηνείες της; (Ναι, αγαπητέ αναγνώστη, κι εγώ επίσης φοβήθηκα ότι αυτή η πρόταση δεν θα τελείωνε ποτέ… Ουφ!)

Όπως πάντα ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε ανθρώπους και πράγματα χρωματίζεται από την δική μας υποκειμενική οπτική και προσωπικό γούστο. Κάποιοι μπορεί να βρίσκουν αυτό το ‘κάτι’ στην φωνή της, κάποιοι στον χαρακτήρα της, πρόσωπο ή προσωπική ζωή και δημόσια εικόνα. Η Αστρολογία από την άλλη έχει κανόνες και είναι αντικειμενική. Κάποιος θα περίμενε από μένα σε αυτό το σημείο να κάνω μία εκτενή αναφορά στην δραματική προσωπική της ζωή, την σχέση της με τον Αριστοτέλη Ωνάση ή την καριέρα της, την σχέση της με την μητέρα της και τα υπόλοιπα σχετικά θέματα – τα οποία προσκαλώ τον ευγενικό αναγνώστη να εξερευνήσει: υπάρχουν πολύ ενδιαφέρουσες μαρτυρίες να βρεθούν από τις ακμές, τις υποδοχές με τους σχετικούς κυβερνήτες και την επικείμενη αλλαγή του κυρίου του 1ου.  Ωστόσο δεν θα ασχοληθώ με αυτά εδώ. Ο λόγος είναι ότι η εισβολή ή ανάλυση της προσωπικής της ζωής δεν θα με βοηθήσουν να ανακαλύψω αυτό που αναζητώ, αυτό που ονομάζω ‘κάτι’: μία κατανόηση της ουσίας της. Πιστεύω ότι αυτό είναι το στοιχείο που την καθιστά τόσο ξεχωριστή – τουλάχιστον κατά την άποψη μου. Αν πρόκειται να εισβάλω και να γίνω προσωπική θα στοχεύσω κατευθείαν στο πιο προσωπικό της κομμάτι, την ψυχή, γιατί τελικά πιστεύω ότι εκεί είναι που θα μπορούσε να βρεθεί η ουσία της.

Σε αυτή την απόπειρα να κατανοήσω την ουσία της, υπολόγισα κάποιους Κλήρους. Ο Κλήρος του Πνεύματος – που καλείται επίσης Κλήρος του Ήλιου και Κλήρος της ‘αφθονίας’ σε αντιπαραβολή με τον Κλήρο της Τύχης, τον Κλήρο της ‘έλλειψης’, πέφτει στον Υδροχόο. Ενώ ο Κλήρος της Τύχης δείχνει αυτό για το οποίο πεινάμε, επομένως αυτό που μας λείπει, ο Κλήρος του Πνεύματος δείχνει το αντίθετο, εκεί όπου υπάρχει η αφθονία. (1) Ο Κλήρος του Πνεύματος πέφτει πάνω σε ένα σταθερό αστέρα που ονομάζεται Altair, ο Αετός, και εδώ τα πράγματα έγιναν πολύ ενδιαφέροντα για μένα. Αυτός ο αστέρας συνδέεται με τον μύθο του Δία που μετέφερε τον Γανυμήδη, τον πιο όμορφο από τους θνητούς, στον Ουρανό.  Ο Κύριος του Κλήρου αυτού είναι ο Κρόνος, του οποίου την σημασία έχουμε ήδη συζητήσει νωρίτερα, και τώρα βρίσκεται κάτω από την ‘ουσιαστική’ του οπτική: να γίνεσαι μια ‘ομορφιά’ άξια να αρθεί στον Ουρανό, αυτό είναι το ιδανικό με το οποίο ζει την ζωή της.  Και αυτός ο Κλήρος πέφτει κοντά στον Ωροσκόπο από αντισκιά. Άρα πράγματι παίζει έναν σημαντικό ρόλο εδώ με έναν πιο απτό τρόπο. Ο πρώτος οίκος είναι ο οίκος του ατόμου, σε αντίθεση με τον έβδομο που είναι ο οίκος των ‘άλλων’ ανθρώπων. Έχοντας αυτό τον Κλήρο – με το δυναμικό που είδαμε νωρίτερα - να πέφτει κοντά στον Ωροσκόπο, θα μπορούσε να εκδηλωθεί ως ‘αφθονία’ που βρίσκεται μέσα στον ‘εαυτό’ και αυτό φέρει το δυναμικό του Altair, να αρθεί στον Ουρανό. Δεν αποτελεί έκπληξη που ονομάστηκε με το τιμητικό La Divina, η Θεϊκή. Ανέβαινε ψηλά στον κόσμο, ωστόσο, επιθυμούσε να είναι άξια της ανόδου της. Τα ύψη στα οποία στόχευε ήταν πέρα από τον υλικό κόσμο, πέρα από όσα βλέπουν τα μάτια.

Υπάρχουν περισσότερα ενδιαφέροντα σημεία στους Κλήρους της, όπως οι αντιθέσεις άμεσα στην Σελήνη που είναι κυβερνήτης του Κλήρου της Ανάγκης (όλα αυτά που λείπουν στον υπερθετικό βαθμό) προς τον Κλήρο της Αγάπης (η ‘ύψιστη’ αφθονία) και του Ήλιου (ιδωμένου ως  ‘Εγώ’) με τον Κλήρο της Ανάγκης από αντισκιά. Και τα δύο υποδηλώνουν ότι η λήψη σκληρών αποφάσεων αποτελούσε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής της Μαρίας:  διλήμματα ‘έλλειψης’ ή ‘αφθονίας’ έρχονται στο προσκήνιο σαν σημαντικό θέμα. Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν αυτή είναι η ιστορία που το βλέμμα της προσπαθούσε να πει. 

Είχε πει ότι ήταν ευτυχισμένη που μπόρεσε να κατορθώσει τον στόχο της που ήταν να εκφράσει τον εαυτό της στην μουσική και « …να βρω ανάμεσα στις νότες την αλήθεια…». Η Μαρία τραγουδούσε στον δρόμο της για τον Ουρανό. Αυτός είναι ο λόγος που μπορούσε να προκαλέσει πνευματική ανάταση στα ακροατήρια της και αυτός είναι ο λόγος που ήταν μοναδική στο είδος της. Την ίδια στιγμή αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έκανε την υπέρβαση την από αυτή την ζωή της έλλειψης και έφτανε σε έναν κόσμο αφθονίας, ακόμα κι αν αυτή η αφθονία διαρκούσε όσο μία παράσταση. Στο μεταξύ, έπρεπε να έρθει αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της ζωής: την επιλογή. Την αιώνια μάχη ανάμεσα σε αυτό που κάποιος επιθυμεί και αυτό που πρέπει να γίνει, ανάμεσα στην άνεση και στην ακεραιότητα. Η Μαρία δεν συμβίβασε τις πεποιθήσεις της. Όπως είπε η ίδια : «Είμαι ελεύθερη γιατί δεν κάνω παραχωρήσεις.»

Η Μουσική κατά την άποψη μου είναι ένα από πιο σημαντικά πράγματα στην ζωή. Θεωρώ ότι είναι μια παγκόσμια γλώσσα, όμως μία που μιλά για πράγματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις. Επομένως παρά το γεγονός ότι ο εγκέφαλος μου είναι κατά 50% στίχοι (το υπόλοιπο είναι αστρολογία και καφές) πιστεύω ότι δεν απαιτείται να καταλαβαίνεις τις λέξεις για να συλλάβεις το Νόημα. Η Μουσική μπορεί να δημιουργήσει εικόνες, μπορεί να εμπνεύσει, να πει ιστορίες, μπορεί να μας πάει σε μαγικά μέρη που δεν έχουμε βρεθεί ποτέ ξανά. Μπορεί να αναμοχλεύσει τα πιο σκοτεινά συναισθηματικά μας βάθη. Και μπορεί να ανυψώσει τις ψυχές μας στον Ουρανό. Η Μαρία για μένα ήταν συνώνυμη της Μουσικής.

Στην Ελληνική μυθολογία – και σε πολλούς άλλους πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο – οι Πεταλούδες λεγόντουσαν Ψυχές, καθώς θεωρούσαν ότι ήταν οι ψυχές των πεθαμένων. Συνδεόντουσαν με τον μύθο του Δία που έδωσε την αθανασία στην Ψυχή η οποία συχνά αναπαριστάται από μία πεταλούδα. Ο τρόπος με τον οποίο ένα μικρό σκουλήκι μεταμορφώνεται σε ένα τόσο όμορφο πλάσμα εμπνέει πράγματι ακόμα και στις μέρες μας. Αφήνει όλα αυτά που το κρατούν στο έδαφος και γίνεται το καλύτερο που μπορεί να γίνει. Στο μυαλό μου, η ιστορία αυτού του χάρτη μοιάζει πολύ με την ιστορία μιας Πεταλούδας. 

Γι’ αυτό τον λόγο νομίζω ότι η Μαντάμ Μπάτερφλάϊ (Κυρία Πεταλούδα) είναι το έργο που ταιριάζει περισσότερο – έστω με ένα συμβολικό τρόπο – στην περίπτωση της. Η ιστορία τελειώνει με την Μπάτερφλαϊ να συνθλίβεται υπό το βάρος της (πραγματικότητας και) της τιμής, καθώς χρησιμοποιεί ένα σπαθί με την αναγραφή «Όποιος δεν μπορεί να ζήσει με τιμή, πρέπει να πεθάνει με τιμή» για να αφαιρέσει την ζωή της. Νομίζω ότι ο Κρόνος της θα εκτιμούσε την επιλογή μου. Εδώ είναι μια όμορφη και πιο ελπιδοφόρα άρια του έργου που ονομάζεται «Μία ωραία ημέρα». 



(1) Διδασκαλία του John Frawley πάνω στην φύση των Κλήρων – μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στην σελίδα του στο facebook

Πηγές
The Callas Conversations, available on Youtube
Maria Callas: Today interview with Barbara Walters (New York, April 15, 1974), available on Youtube

Αναφορές:
The Fixed Stars and Constellations in Astrology – Vivian Robson
The Real Astrology Applied – John Frawley

Wikipedia, Maria Callas